Eğer kendinizi en yakınlarınıza bile anlatamadıysanız aslında hayatta hiç bir şey kazanmıyorsunuz. Eskiden insan biriktirmeyi maharet sanan biri olarak yazıyorum bu cümleleri, günün sonunda telefondan korkunuzu anlatacak birinin ismini bulamadığınızda, aman ona bunu yüklemeyeyim diye direkt geçtiğiniz isimler sona ulaştığında, sizi sakinleştirecek kimse olmadığını fark ettiğinizde o anda ilk panik atak krizini geçiyorsunuz. teksiniz, banyoda ve sakinleşmenin yolu yok.
Sizin de sıktı mı o el boğazını? ha işte onun adı, değersizlik.
