Daha önce gelinmesi hayal bile edilmemiş şehirlerden geçmek. Adını dahi bilmediğim dağların dikliğine şaşırarak ayılmak uykudan.
Alabildiğine yeşil, sabah rüzgarı hem tatlı hem beklenmedik. Buralara dair her şey beklenmedik insanlar beklenildiği gibi kaba, hava beklenildiğinden daha yakıcı. Kalabalıklar, şehirler böyle.
Fakat yol serin, yeşil, muhteşem güzelliklere sahip. Erzincan Elâzığ arası. Tunceli. Komünist başkan selam olsun. Ot bitmez sandığım yol kenarlarında kara üzüm satıcıları. Bir şelalenin dibinde üzüm ezen kadınlar, çocuklar. üzümün dilin üstünde bıraktığı kekremsi tat, İzmir’in bir ara sokağında içilen şarap kadehi. Birbirinden bu kadar uzak, aynı tat.
Şarabı buldum.
