Pir Sultan Abdal Şenlikleri’nin belgeselini yapmak üzere Sivas’a giden ve eşiyle birlikte katliam anında Madımak Oteli’nde olan Lütfiye Aydın ile eşi aylarca hastanede tedavi görmüş; yaşadığı travmanın ardından “okuma – yazmayı, hatta konuşmayı” unutmuştu.
Aydın, Madımak katliamı davasında çıkan “zamanaşımı” kararı sonrası, yaşadığı üzüntüyü şu sözlerle anlattı:
“Biz ailece yaşadık Madımak’ın acısını. Gördüğüm ağır tedaviler nedeniyle yargılama süreçlerine katılamamıştım, benim yerime eşim katılmıştı. Eşimim her mahkemede söylediği bir cümle vardı: ‘Bu kalkışma eğer bizim ailemize yönelik olsaydı, ben davamdan vazgeçebilirdim. Ancak laik Türkiye Cumhuriyeti’ne karşı olduğu için vazgeçmedim.’ derdi. Çok acılar çektik. Bugün hâlâ ‘bütünüyle iyileştim’ diyemiyorum. Ben ne zaman bu konu açılsa, hâlâ zangır zangır titriyorum.
Geçenlerde bir fotoğraf gördüm. Asım Berzirci ile iki genç semahçı kızımın fotoğrafı. Hatırladım. O fotoğrafta ben de vardım. Ben yerimi kızlara vermiştim. Şimdi fotoğraftaki o üçü yok. Bunun bana verdiği vicdan azabının ağırlığı ise geçmiyor.
Biz, ‘bir daha kimsenin kılına zarar gelmesin’ diye adalet bekledik. Şimdi ‘güvende’ hissetmiyorum. Boynumdaki yanık izleri ‘her an, her saniye’ bana o günü hatırlatıyor. Bunun zamanaşımı yok.”
HABER MERKEZİ
Yorumlar kapalı.