Prof. Dr. Karabulut Sakız’ın tahinin Milattan önce 5. Yüzyıla dayandığını vurgulayarak, “Yunanlar, birçok farklı ağaç türünden elde edilen ‘Mastiche’ adlı bir sakız türünü tüketmişlerdir. Bu tür sakız, özellikle Arap Yarımadası ve Orta Doğu’da yaygın olarak kullanılmıştır. Antik çağlarda, çeşitli ağaçlardan elde edilen doğal sakızlar kullanılmıştır. Bu sakız, özellikle Sakız Adası’nda bulunan “mastic” ağaçlarından elde edilirdi ve aromatik bir tat içerirdi. Dünya genelinde sakız ağacının doğal olarak yetiştiği bölgeler Yunanistan’ın Sakız Adası (Bu adadan aldığı adla da bilinir.) Türkiye’nin Güneydoğu Anadolu Bölgesi ve Ege bölgesi, Yunanistan’ın Kıbrıs Adası, İtalya’nın Sardinya Adası, Cezayir ve Tunus’un bazı bölgeleri, Lübnan ve Ürdün gibi Ortadoğu ülkelerinde de yetişir. Ülkemizde, özellikle Güneydoğu Anadolu Bölgesi’nde (Mardin, Siirt, Şanlıurfa, İzmir Çeşme gibi illerde) doğal olarak sakız ağacı bulunur ve bu bölgelerde geleneksel olarak sakız üretimi yapılmaktadır. Mardin yöresindeki Mor Gabriel Manastırı gibi tarihi yerlerde de sakızın kullanımı bâriz olmuştur. Bu tarihi mekanlar, sakız ağaçlarıyla çevrili olup, bu ağaçlar manastır hayatında ve yerel yaşamda önemli bir rol oynamıştır” şeklinde konuştu.
Günümüzde bir çok stresli ve odaklanmayı gerektirecek eylemlerin var olduğunu da belirten Prof. Dr. Aysun Bay Karabulut, ”Stresi azalttığı bilinmektedir. Daha modern zamanlarda, sakız, endüstriyel üretimle yaygınlaşmış ve çeşitli tatlar ve aromalar eklenerek popüler bir atıştırmalık haline gelmiştir. Sakız, çiğneme alışkanlığına bir alternatif olarak stres ve gerginlik azaltmada da kullanılabilir” ifadelerine yer verdi.
İHA
Yorumlar kapalı.